We gebruiken allemaal taal. Spreken, woordvinding, lezen, begrijpen, schrijven en gebaren maken zijn onderdelen van ons taalgebruik. Wanneer als gevolg van hersenletsel een of meer onderdelen van het taalgebruik niet meer goed werken, noemt men dat afasie. Afasie, A (= niet) fasie (= spreken) betekent dus dat iemand niet meer kan zeggen wat hij/zij wil. Men kan de taal minder goed gebruiken dan voorheen.
Veel mensen ondervinden tijdens hun vakantie in het buitenland de frustratie van het niet goed kunnen duidelijk maken wat ze bedoelen of het niet goed begrijpen wat een ander zegt. Zelfs in landen waarvan wij menen de taal goed te beheersen, zoals Duitsland of Frankrijk, merken we dat bijvoorbeeld bij een doktersbezoek. In landen waarvan we de taal minder goed beheersen, zoals Italië, Marokko of zelfs Rusland, worden onze communicatiemogelijkheden met de lokale bevolking steeds beperkter, en lukt het ons zelfs niet meer altijd om op ons bord te krijgen wat we zo graag wilden eten. Mensen met afasie ondervinden dagelijks deze problemen.
Afasie is een taalstoornis. Geen twee mensen met afasie zijn hetzelfde, afasie verschilt bij iedereen. De ernst en omvang van afasie zijn onder andere afhankelijk van de locatie en de ernst van het hersenletsel, het vroegere taalvermogen en iemands eigenschappen. Sommige mensen met afasie hebben een goed taalbegrip, maar hebben moeite met woordvinding of de zinsbouw. Weer anderen spreken juist veel, maar wat er gezegd wordt is voor de gesprekspartner moeilijk te begrijpen; deze mensen hebben vaak problemen met het begrijpen van taal. Het taalvermogen van de meeste mensen met afasie bevindt zich ergens tussen deze twee uitersten. Let wel: iemand met afasie beschikt doorgaans over de volledige intellectuele capaciteiten!
Doorgaans is er na het ontstaan van afasie bijna altijd enig spontaan herstel van de taal. Het herstel is zelden of nooit volledig. Er is echter met veel oefenen, steeds weer proberen en volhouden vaak enige verbetering te verkrijgen. Degene die kunnen helpen met het oefenen van de taal zijn de logopedist, of de logopedist in samenwerking met een muziektherapeut. Bij deze therapie staat het weer kunnen communiceren voorop. Muziek wordt hierbij ingezet als hulpmiddel. De muzikale hersendelen stimuleren en ondersteunen het taalcentrum. Bij de verbetering van de communicatie kunt u als gesprekspartner hulp bieden om de communicatie te verbeteren. De logopedist en muziektherapeut ontwikkelen hier speciaal oefenmateriaal
voor.
Afasie en/of verbale apraxie en spraakmuziektherapie (SMTA) >
Voor wie is SMTA geschikt? >
De SMTA behandeling >
Praktijkvoorbeelden SMTA >
